اختلالات هماهنگی حرکتی

اختلالات هماهنگی حرکتی از جمله اختلالاتی است که ممکن است در کودکان دیده شود. کار درمانی در اختلالات هماهنگی در تهرانسر از حیطه های مداخلات کاردرمانی می باشد. درمان اختلالات همانگی لازم و ضروری می باشد. افراد مختلفی ممکن است به این اختلال مبتلا باشند. این اختلال ممکن است به دلایل متعددی رخ داده و علائمی داشته باشد که زندگی فرد را تحت تاثیر قرار دهد. کاردرمانگران به صورت اختصاصی به درمان این اختلال می پردازند.

اختلالات هماهنگی حرکتی

بسیاری از اختلالات رشدی دوران کودکی مانند اوتیسم، اختلال نقص توجه و دیگر اختلالات یادگیری، نشانه­ های ویژه­ای مبتنی بر اختلالات هماهنگی حرکتی دارند. تشخیص کودکی که با اختلالات هماهنگی حرکتی دست به گریبان است، دشوار نیست. کودکی که ممکن است از بسیاری از جنبه­های دیگر با ظاهری طبیعی شناخته شود، دائما با انداختن هر چیزی که به آن دست می­زند، سکندری خوردن روی کوچک­ترین مانع و آسیب دیدن در اثر انواع حوادث جزئی مرتبط با اختلالات هماهنگی حرکتی ، توجه هم بازی­ها و بزرگسالان را جلب می­کند. او ممکن است دچار مشکل یادگیری در نوشتن یا ترسیم باشد. نتواند به راحتی دکمه لباس­ هایش را ببندد یا بند کفش­ هایش را گره بزند، هنگام یادگیری مهارت­های جدید با شکست مواجه شود و متاسفانه ممکن است توسط دیگر کودکان به خاطر «تفاوت»، «بی­ دقتی» یا «حرکات خام» مسخره یا اذیت شود. برای کودکان با این مشکلات، داشتن عزت نفس پایین عادی است؛ زیرا در جامعه ه­ای که ارزش بالایی برای ورزشکاران و دیگر توانایی­ های فیزیکی مخصوصاً در طول سال­های اولیه کودکی قائل می­ شوند. از آن­ها انتظار می­رود رقابت کنند.

عوامل ایجاد کننده اختلالات هماهنگی حرکتی:

به طور قابل ملاحظه­ای، توانایی هماهنگ کردن حرکات بدن در بین افراد، نه تنها در دوران کودکی بلکه در تمام دوران بزرگسالی،متفاوت است. مانند دیگر جنبه ­های عملکرد انسان، کیفیت هماهنگی حرکتی افراد به ترکیب تاثیرات چندین عامل از جمله میزان بلوغ رشدی، استعداد یا توانایی ارثی فرد و انگیزه او برای تمرین و بهبود این مهارت­ها بستگی دارد. عجیب نیست کودکان که مهارت­های حرکتی خوب رشد یافته­ای دارند. انگیزه بالایی برای درگیر شدن در فعالیت­هایی مانند ورزش­های رقابتی، ساختمان ­سازی یا اسباب­ بازی­های ساخت و ساز، یا پرتاب توپ به سمت اهداف از خود بروز دهند؛ زیرا موفقیتشان در این فعالیت­ها منجر به تجربه­ای خوشایند می­ شود.

آن­ها به خاطر عملکردشان پاداش و توجه مثبت دریافت می­ کنند که معمولاً میل شدیدی برای تمرین بیشتر و درگیر کردن این مهارت­ها بر می­ انگیزد. در مقابل، کودکانی که اختلال در هماهنگی حرکتی دارند ممکن است از فعالیت­ هایی با درگیری فیزیکی اجتناب کنند، بازی­ها و سرگرمی­ های در حالت نشسته را ترجیح دهند یا در طول فعالیت­های فیزیکی، پرخاشگری یا لودگی را به عنوان وسیله ­ای برای بدست آوردن توجه به سوی تلاش­ هایشان بروز دهند. بسیاری از کودکان مبتلا به این اختلال، در دیگر حیطه­ های رشد استعداد دارند؛ مانند استفاده از لغات یا زبان که امکان دارد به طور ماهرانه برای دور کردن توجه از ضعف نسبی­شان در مهارت­های حرکتی استفاده شود. کاردرمانی در کودکان دارای اختلالات هماهنگی حرکتی می تواند بسیار موثر باشد و به بهبود مهارتهای حرکتی این افراد بسیار کمک می کند.

مداخلات کاردرمانی

مداخلات کاردرمانی کودکان در اختلالات هماهنگی حرکتی در تهرانسر بطور منحصربه فرد می تواند ارائه شود؛ این مداخلات شامل یکسری تکنیک ها و متد های خاص کاردرمانی می باشد که به فرد کمک می کند تا مهارت های لازم برای سازگاری با مشکلات هماهنگی حرکتی را کسب کند. همچنین کار درمانی می تواند از یکسری وسیله های جبرانی و کمکی برای راه رفتن مثل ویلچر یا واکر و یا برای غذا خوردن مثل لیوان های درز دار ، چاقوهای دسته کلفت و کارد و چنگال سنگین بهره ببرد.

تمرینات هماهنگی حرکتی

تمرینات هماهنگی حرکتی به عنوان یک بخش از تمرینات تناسب اندام و ورزش، بهبود هماهنگی و کنترل حرکات بدنی را هدف دارند. این تمرینات می‌توانند در بهبود عملکرد و کاهش خطرات احتمالی آسیب‌های حرکتی مفید باشند.

تمرینات هماهنگی حرکتی شامل تمریناتی مانند پرش، پریدن، چرخش و حرکات بازو و پا و همچنین تمریناتی مانند تعادل و پایداری هستند. این تمرینات به طور کلی از انواع مختلفی هستند که بر اساس نوع ورزش و فعالیتی که شما انجام می‌دهید، می‌توانید انتخاب کنید.

تمرینات هماهنگی حرکتی

اختلال هماهنگی حرکتی (ataxia) به عنوان یک عارضه نورولوژیکی، با کاهش توانایی هماهنگی حرکات بدنی و عدم کنترل دقیق حرکتی مشخص می‌شود. این اختلال ممکن است در نتیجه آسیب به سیستم عصبی مرکزی (مانند مغز و نخاع) یا مشکلات به وجود آمده در سیستم عصبی محیطی (مانند عصب‌های حرکتی در مفاصل و عضلات) ایجاد شود.

اختلال هماهنگی حرکتی رشدی

اختلال هماهنگی حرکتی رشدی یا DCD به عنوان یک اختلال عصبی-حرکتی شناخته می‌شود که اعلب بر روی کودکان تأثیر می‌گذارد. در این اختلال، کودکان دچار مشکلاتی در اجرای حرکات رشدی و هماهنگی بین حرکات مختلف هستند، به طوری که این مشکلات بر روی کارایی آن‌ها در فعالیت‌های روزمره و یادگیری مهارت‌های جدید تأثیر گذار است.

به طور کلی، این اختلال به دلیل نقص در سامانه عصبی مربوط به تنظیم حرکات و هماهنگی آن‌ها شناخته می‌شود. علل دقیق آن هنوز مشخص نیست، اما عوامل ژنتیکی، محیطی و ترکیبی از آن‌ها می‌تواند در بروز آن نقش داشته باشد.

منابع:

• Developmental coordination disorder