اختلالات گفتار و زبان در افراد مبتلا به نابینایی در تهرانسر یکی از مواردی است که همیشه در مورد آن بحث وجود دارد. نقایص بینایی به اندازه نقایص شنوایی بر رشد زبان اثر منفی ندارند. کودکانی که نابینا هستند زبان گفتاری را میآموزند و نیز میتوانند خواندن را به کمک سیستمهای نوشتاری تطابقی ویژه از قبیل بریل و کامپیوترهایی که پرینت را اسکن کرده و آن را به گفتار تبدیل میکنند، یاد بگیرند. سالهای زیادی تصور میشد که نابینایی هیچ اثری بر رشد زبان ندارد. حتی یک افسانه محلی که اکنون معتبر نیست وجود دارد که افراد نابینا سیستم شنوایی فوق کارآمدی دارند که به طور خودکار فقدان اطلاعات بینایی را جبران میکند. علیرغم طبیعی بودن آشکار زبان در کودکان نابینا، خطراتی برای رشد زبان در این گروه شناسایی شده است. گفتار درمانی برای این افراد بسیار کمک کننده است.
اختلالات گفتار و زبان و نابینایی چیست؟
اختلالات گفتار و زبان و نابینایی مجموعه‌ای از مشکلات است که در حوزه توانایی‌های گفتاری، زبانی و بینایی افراد بروز میکند. این اختلالات میتوانند در هر سنی ظاهر شوند و تأثیرات متفاوتی بر روی زندگی روزمره فرد داشته باشند. برخی از اختلالات گفتار و زبان و نابینایی عبارتند از:
۱. اختلالات گفتاری: این اختلالات شامل مشکلات در تولید صداها، تلفظ کلمات، ریتم و سرعت گفتار و استفاده از ساختارهای گرامری صحیح میشوند. مثال‌هایی از اختلالات گفتاری شامل لکنت (لکنت گفتاری)، تکلم ناپایدار، تکلم ناشفاهی و اختلالات صوتی مانند آفتابی‌گویی و آوازه‌گویی هستند.
۲. اختلالات زبانی: این اختلالات شامل مشکلات در فهم و استفاده از زبان است. فرد ممکن است دشواری در فهمیدن و استفاده از واژگان، ساختارهای گرامری، ترتیب کلمات و توانایی بیان افکار و احساسات خود داشته باشد. برخی از اختلالات زبانی شامل اختلال خواندن و نوشتن (دیسلکسی)، اختلال در فهم زبان (دیسفازی) و اختلال در بیان زبان (دیسفاسی) میشوند.
۳. نابینایی: این اختلال شامل کاهش یا عدم توانایی در بینایی است. فرد ممکن است بصورت جزئی یا کامل نابینا باشد. نابینایی میتواند تأثیراتی بر روی توانایی‌های خواندن، نوشتن، فهمیدن و ارتباط بصری داشته باشد.
این اختلالات میتوانند توسط تیم‌های متخصص از جمله گفتاردرمان‌ها، روانشناسان، متخصصان زبان و متخصصان نابینایی تشخیص داده و با روش‌های درمانی مناسب مدیریت شوند.
ویژگی های اختلالات گفتار و زبان در افراد مبتلا به نابینایی و رشد گفتار و زبان آنها :
کودکان نابینا اغلب در کسب واژگان تأخیر دارند. کلمات اولیهای که آنها به کار میبرند، حتی فعلهای«دیداری»، مانند «نگاه کردن» مشابه آنهایی است که توسط همتایان بینا استفاده میشوند. اما معانی مربوط به این کلمات محدودتر هستند و اغلب در دوره بیان تک کلمه، فراتر از بافت اصلی نمیروند. کودکان نابینا شروع به ترکیب کلمات و بیان دامنه های از روابط معنایی مشابه با آنهایی که توسط کودکان بینا به کار برده میشوند، می نمایند. اما احتمالاً بیشتر درباره فعالیتهای خود صحبت میکنند تا فعالیتهای دیگران و احتمالاً کمتر از کودکان بینا هم توضیح میدهند. در طول مرحله بیان دو کلمه ای کودکان نابینا احتمالاً بیشتر درباره وقایع گذشته صحبت میکنند، در حالی که کودکان بینا تمایل دارند درباره اینجا و اکنون حرف بزنند. گفتاردرمانی تاخیر زبانی در کودکان کم بینا و نابینا بسیار موثر است.
کودکان نابینا برخلاف کودکان بینا از فعل زمان گذشته به عنوان یکی از ابتدایی ترین نشانه های دستوریشان استفاده میکنند اما قیود مکان را دیرتر از همتایان بینای خود به کار میبرند. به نظر میرسد کودکان نابینا با مفاهیم زمانی قبل از مفاهیم فضایی سروکار پیدا میکنند در حالی که در کودکان بینا برعکس است.
کودکان نابینا صداسازیهای خودانگیخته کمتری نسبت به همتایان بینای خود تولید میکنند و اغلب کمتر آغازگر ارتباط هستند. کودکان نابینا نسبت به همتایان بینای خود در ایجاد و حفظ عنوان بحث، در تولید گفتمانی منسجم، در استفاده از شاخص های استدلال مستقیم مشکل بیشتری دارند. ممکن است در مراحل اولیه رشد نیز، استفاده از عبارتهای معمول، پژواک گویی، ضمایر انعکاسی، آهنگ یکنواخت و فقدان خلاقیت را نشان دهند.کودکان نابینا نسبت به همتایان بینای خود در کشف منظور زبان مشکل بیشتری دارند، تقویت میکند. به طوری کلی اکثر افراد نابینا، با گفتاردرمانی و تحریکات زبانی مناسب سرانجام به تکامل زبانی میرسند که با افراد بینا تفاوتی نداره، هر چند ممکن است از راهی برسند که با را معمول تفاوتی جزئی دارد.
پیشنهاد هایی برای والدین دارای کودک نابینا:
والین جهت بهبود اختلالات گفتار و زبان در افراد مبتلا به نابینایی می توانند موارد زیر را رعایت فرمایند:
- برای اشیایی که کودک با آنها سروکار دارد، هم برچسب و هم توضیح ارائه دهند.
- سوال های باز و مستقیم تر بپرسند.
- در موضوعاتی که با کودکانشان بحث میکنند، تنوع ایجاد کنند. هم درباره فعالیتهای خود کودک و هم در مورد چیزهای دیگری که در محیط اتفاق می افتد صحبت کنند.
- برای کودک الگوسازی کنند و او را تشویق به شرکت در بازی نمایشی نمایند.
مشورت با والدین کودکان نابینا در مورد به رهگیری از این تکنیک ها میتواند در به حداقل رساندن اثرات نقص بینایی کودک بر رشد برقراری ارتباط کمک کننده باشد.
اختلالات گفتار و زبان در افراد مبتلا به نابینایی؛ مدل های اختلالات زبان در کودکان
مدلهای اختلالات زبان در کودکان زیادی وجود دارد به طور کلی، یک مدل به طور ساده نشان دهنده تفکر ما درباره این موضوع است که چیزها چگونه کار میکنند؟ مدل نیز مانند یک برچسب، معمولاً بعضی از عقاید و ذهنیات ما را درباره چیزی که ارائه میشود، مجسم میکند. روشی که مدل را از طریق آن مفهوم سازی میکنیم، بر انتخاب ما درباره این که با آن چه کاری میتوان انجام داد، تأثیر میگذارد. برای مثال اگر معتقد باشیم که اختلالات زبان ناشی از عملکرد عصب شناختی معیوب است، آنها را بسیار متفاوتتر از وقتی که اختلالات زبان را ناشی از نا مناسب بودن محیط بدانیم، درمان می کنیم.
بنابراین وقتی در مورد یک اختلال زبانی بحث می کنیم آگاه شدن از مدلی که استفاده می شود مهم است. بسیار امکان دارد که متخصصین درباره این که چه مدلی برای ارائه پدیده اختلال زبان بهترین است توافق نداشته باشند. در حقیقت هیچ مدلی در این زمینه وجود ندارد که هر متخصصی آن را تأئید کند. اما بحث در مورد چگونگی تأثیر این تفاوتها در کار بالینی ممکن نیست مگر این که مدلها و فرضیات در ذهن ما روشن باشند. اجازه دهید یا بعضی از مدلهایی آشنا شویم که برای بحث در مورد اختلالات زبان در کودکان استفاده شده اند.
منبع اختلالات گفتار و زبان در افراد مبتلا به نابینایی در تهرانسر
%d8%a7%d8%ae%d8%aa%d9%84%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%aa-%d8%b2%d8%a8%d8%a7%d9%86-%d8%af%d8%b1-%da%a9%d9%88%d8%af%da%a9%d8%a7%d9%86-%d9%85%d8%af%d9%84-%d9%86%d8%b8%d8%a7/
سلام ببخشید مرکز شما گفتاردرمانی برای بچه های نابینا هم انجام میده؟
با سلام بله گفتاردرمانی برای کودکان دارای مشکلات بینایی انجام می شود