اختلالات اضطرابی و عاطفی و اختلالات گفتار و زبان در کودکان در تهرانسر ، موردی است که در برخورد با آن باید چندین عامل را در نظر گرفت. اختلالات اضطرابی و عاطفی، این مشکلات شامل موارد افسردگی، مشکلات غیرعادی بر اثر جدایی از والدین؛ و اختلالات اجتنابی، از قبیل ترس بیش از حد در محیط های اجتماعی یا اضطراب بیش از حد در مورد انجام عمل در محیط های اجتماعی، مدرسه یا ورزش، یا در مورد ظاهر یا سلامتی میشوند. در این اختلالات، برقراری ارتباط میتواند به طرق مختلف تحت تأثیر قرارگیرد و تعدادی از کودکان مبتلا به این اختلالات در غربالگری گفتار و زبان رد میشوند. مداخله برای کودکان مبتلا به این مشکلات که نقایص گفتاری یا زبانی قطعی دارند، باید با شرایط اجتماعی – عاطفی همسو باشد. این کودکان را برای کمترین ابراز تمایل به مشارکت، ترغیب و تشویق نمایید. مخصوصاً مطمئن شدن از این که این کودکان خودشان را در مجموعه مداخله «موفق» ببینند، بسیار مهم است. یکی از انواع این اختلالات، موتیسم انتخابی است. گفتار درمانی در این کودکان بسیار مفید است.
انواع اختلالات اضطرابی
اختلالات اضطرابی مجموعه‌ای از اختلالات روانشناختی هستند که با احساسات شدید اضطراب و نگرانی همراه هستند. این اختلالات میتوانند زندگی روزمره فرد را تحت تأثیر قرار داده و کیفیت زندگی را کاهش دهند. برخی از اختلالات اضطرابی عبارتند از:
۱. اختلال اضطراب عمومی (Generalized Anxiety Disorder – GAD): در این اختلال، فرد تمایل دارد به طور مداوم و بی‌دلیل نگرانی و اضطراب داشته باشد. این نگرانی‌ها ممکن است درباره مسائل روزمره، ارتباطات اجتماعی، کار و تحصیلات و سایر جنبه‌های زندگی باشد.
۲. اختلال ترس و واکنش فراری (Phobias): این اختلالات شامل ترس شدید و غیرمتعارف در مواجهه با شیء یا موقعیت خاصی میشوند. مثال‌هایی از اختلالات ترس و واکنش فراری شامل ترس از ارتفاع، ترس از حیوانات، ترس از پرواز و ترس از مکان‌های بسته می‌باشد.
۳. اختلال ترس اجتماعی (Social Anxiety Disorder): در این اختلال، فرد ترس و نگرانی شدیدی در مواجهه با موقعیت‌های اجتماعی مانند سخنرانی در جمع، ملاقات با افراد جدید یا شرکت در رویدادهای اجتماعی تجربه میکند.
۴. اختلال ترس از جایگاه (Agoraphobia): در این اختلال، فرد ترس و نگرانی شدیدی در مواجهه با مکان‌ها یا موقعیت‌هایی که فرار یا کمک جویی در آنها ممکن نیست تجربه میکند. مثال‌هایی از این موقعیتها شامل استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی، حضور در مکان‌های عمومی پرجمعیت و ترس از ترک خانه می‌باشد.
۵. اختلال ترس واکنشی پس از وقوع رویداد (Post-Traumatic Stress Disorder – PTSD): این اختلال پس از تجربه یک رویداد ترسناک و غم‌انگیز مانند تصادف، سوانح طبیعی، تجربه نظامی و سوء مصرف مواد، شروع میشود. فرد ممکن است با خاطرات ترسناک و خواب‌های نیمه‌شبی مرتبط با آن رویداد مواجه شود.
این فهرست تنها چند نمونه از اختلالات اضطرابی است و هنوز اختلالات دیگری نیز وجود دارند. در صورتی که شما یا کسی که می‌شناسید از علائم اضطراب رنج می‌برید، مهم است که با یک متخصص روانشناسی یا پزشک مشورت کنید تا تشخیص و درمان مناسب را دریافت کنید. گفتاردرمانی تاخیر زبانی در این اختلال بسیار موثر است.
اختلالات اضطرابی و اختلالات گفتار ؛ موتیسم انتخابی و اختلالات گفتار و زبان
همانطور که گفته شد موتیسم انتخابی یکی از انواع اختلالات اضطرابی و عاطفی است. موتیسم انتخابی خودداری از صحبت کردن در شرایط خاص، در حالی که میدانیم کودک در شرایط دیگر، زبان را میفهمد و از آن استفاده میکند، به عنوان موتیسم انتخابی شناخته میشود. موتیسم انتخابی اغلب همراه با اختلالات اضطرابی رخ میدهد و معمولاً بیشتر به عنوان یک اختلال روانشناختی یا عاطفی در نظر گرفته میشود. تا یک ناتوانی تکاملی. برای تعیین این تشخیص، اختلال حداقل باید ۱ ماه به غیر از ماه اول مدرسه طول بکشد و نمیتوان آن را توسط اختلال ارتباطی دیگری، از قبیل آسیب شنوایی، لکنت، یا اتیسم، بهتر توصیف کرد. اختلالات اضطرابی و اختلالات گفتار بر خلاف این واقعیت که مشخصه کودکان دارای این تشخیص باید توانایی استفاده از زبان در برخی موقعیتها باشد، اما شیوع بالایی از مشکلات گفتار و زبان در این جمعیت گزارش شده است. هفتاد و پنج درصد از کودکان که به انتخاب خودشان صحبت نمیکنند، دچار اختلالات تلفظ و مشکلات زبان بیانی بوده؛ و ۶۰% از آنها نقایص بارزی در زبان درکی نشان می دهند. در اختلالات اضطرابی و اختلالات گفتار و زبان در مورد این مسئله بحث می شود.
وقتی که کودکی به علت موتیسم انتخابی در مدرسه صحبت نمی کند معمولاً گفتاردرمان اولین متخصصی است که مورد مشورت قرار می گیرد. این مورد در اختلالات اضطرابی و اختلالات گفتار و زبان در تهرانسر دیده می شود. موتیسم انتخابی بیشتر اوقات در موقعیت مدرسه مشاهده میشود، جایی که کودک از صحبت کردن خودداری میکند در حالی که در خانه، حرف میزند. تفاوتهای فرهنگی، زبان شناختی میتوانند مشکل را تشدید نمایند. با وجود این که موتیسم انتخابی اصولاً به عنوان یک اختلال اضطرابی در نظر گرفته میشود، اما به گفتاردرمان اغلب برای ارائه یک برنامه درمانی مراجعه می شود. این موضوع به علت هم رویدادی این اختلال با مشکلات گفتاری و زبانی دیگر است.
رویکردهای درمانی برای اختلالات گفتار و زبان در اختلالات اضطرابی کودکان:
درباره جنبه های اجتماعی – ارتباطی، روان درمانی و مشاوره برای برخی از این کودکان توصیه می شود. در این صورت میتوانیم مشارکت های مفید زیادی در این زمینه داشته باشیم. میتوان از واژگان عاطفی و همدلی استفاده کرد؛ برای کودکان فرصتهایی به منظور شرکت در بحثهای طولانی در مجموعه درمانی فراهم آورند؛ و شرایط ارتباطی مشکل را در قالب نقش بازی به نمایش درآورند، مانند سوال پرسیدن از معلم یا درخواست بازی از یک همسال. روند رشد همدلی در روان درمانی را نیز میتوان ابتدا از طریق بازی نمایشی با عروسکها به عنوان کسانی که باید با آنها ارتباط همدلانه ایجاد کرد، مورد تشویق قرار داد. همچنین میتوانیم پیشنهاد کنیم که درمانگران معانی کلامی آسان و فرمولوار مربوط به بیان ترس و اضطراب را به کودک ارائه دهند و آنها را تشویق کنند تا یاد بگیرند رفتار خودشان و دیگران را بیشتر به وسیله زبان و نه با اعمال ناهنجار تنظیم کنند. در اختلالات اضطرابی و اختلالات گفتار و زبان در مورد این مسئله بحث می شود.
مدل های اختلالات زبان در کودکان
مدلهای اختلالات زبان در کودکان زیادی وجود دارد به طور کلی، یک مدل به طور ساده نشان دهنده تفکر ما درباره این موضوع است که چیزها چگونه کار میکنند؟ مدل نیز مانند یک برچسب، معمولاً بعضی از عقاید و ذهنیات ما را درباره چیزی که ارائه میشود، مجسم میکند. روشی که مدل را از طریق آن مفهوم سازی میکنیم، بر انتخاب ما درباره این که با آن چه کاری میتوان انجام داد، تأثیر میگذارد. برای مثال اگر معتقد باشیم که اختلالات زبان ناشی از عملکرد عصب شناختی معیوب است، آنها را بسیار متفاوتتر از وقتی که اختلالات زبان را ناشی از نا مناسب بودن محیط بدانیم، درمان می کنیم. در اختلالات اضطرابی و اختلالات گفتار و زبان در مورد این مسئله بحث می شود.
بنابراین وقتی در مورد یک اختلال زبانی بحث می کنیم آگاه شدن از مدلی که استفاده می شود مهم است. بسیار امکان دارد که متخصصین درباره این که چه مدلی برای ارائه پدیده اختلال زبان بهترین است توافق نداشته باشند. در حقیقت هیچ مدلی در این زمینه وجود ندارد که هر متخصصی آن را تأئید کند. اما بحث در مورد چگونگی تأثیر این تفاوتها در کار بالینی ممکن نیست مگر این که مدلها و فرضیات در ذهن ما روشن باشند. اجازه دهید یا بعضی از مدلهایی آشنا شویم که برای بحث در مورد اختلالات زبان در کودکان استفاده شده اند.
مطلب تون بسیار مفید بود
سلام خواهش میکنم لطف دارید