کاردرمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته در تهرانسر بیماران جهت بهبودی و بازگشت فرد به فعالیت های روزمره اش نقش حیاتی و تعیین کننده ای دارد. با گذشت زمان ارزش و اهمیت و تاثیر مداخلات کار درمانی بیشتر حس می شود. به طور کلی هدف اصلی درمان توانبخشی بهبودی و بازگشت فرد به فعالیت های روزمره اش است. یعنی بیمار بتواند استقلالش را حفظ کرده و از زندگی لذت ببرد. برای رسیدن به این شرایط تنها دو راه وجود دارد. بازیابی توانایی های قبلی بیمار و یا تطابق با شرایط جدید زندگی. در این مقاله می خواهیم در رابطه با نقش کاردرمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته بیماران صحبت کنیم.
کاردرمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته
کاردرمانی در ارائه طیف گسترده ای از خدمات در جهت بهبودی بیمار فعالیت می کنند. این خدمات شامل موارد زیر می باشد:
- کمک به بهبودی سریع تر بیماری، آسیب و جراحی
- جلوگیری از بروز مشکلات ثانویه
- به دست آوردن توانایی های قبلی
- حمایت از افراد مسن در برابر چالش های جسمی و شناختی
کاردرمانگران یک دیدگاه “جامع” دارند. یعنی نه تنها بر بازیابی توانایی های بیمار، بلکه بر تنظیم محیط خانه متناسب با شرایط نیز تمرکز دارند. باید به یاد داشته باشیم اعضای خانواده و حامیان بیمار نیز بخش جدایی ناپذیر و ارزشمند از روند بهبودی هستند.
مداخلات کار درمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته
خدمات توانبخشی همواره در جهتی است که فرد بتواند پاسخگوی نیازهای خود باشد. مداخلات کاردرمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته بیماران شامل موارد زیر است:
- ارزیابی فردی بیمار. که طی آن مراجع، خانواده و کاردرمانگر اهداف شخصی درمان را تعیین می کنند.
- تدوین برنامه های درمانی خاص مراجع. به جهت بهبود توانایی بیمار در انجام فعالیت های مهم روزمره که بخشی از سبک زندگی طبیعی او می باشد.
- ارزیابی های جامع خانه و محل کار با توصیه هایی جهت ایجاد سازگاری لازم متناسب با توانایی های بیمار.
- آموزش تمرینات در منزل و استفاده از تجهیزات کمکی که توانایی بیمار را به حداکثر می رساند.
- ارزیابی نتایج برای سنجش پیشرفت و اطمینان از تحقق اهداف. همچنین ایجاد تغییرات مناسب در برنامه بهبودی.
- راهنمایی اعضای خانواده و مراقبان. به جهت فراهم کردن هرگونه حمایت لازم از بیمار پس از بازگشت به خانه.
کاردرمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته چگونه انجام می گیرد؟
کاردرمانگر از یک رویکرد سیستماتیک برای بازیابی مهارت های عملکردی بیماران، پس از حصول بهبودی نسبی، استفاده می کند. مواردی که درمانگر برای رسیدن به حداکثر عملکرد، بر آن ها تمرکز می کند شامل:
- تقویت عضلات دچار ضعف یا آتروفی
- افزایش دامنه حرکتی
- تقویت توانایی های شناختی و ذهنی
- مدیریت درد
- بهبود تعادل و حفظ وضعیت
- تعدیل حسی
- وضعیت دهی مناسب و جلوگیری از ایجاد دفورمیتی و کوتاهی
- استفاده از وسایل کمکی(واکر، ویلچر) و ارتزها در صورت نیاز
- بالا بردن ظرفیت های عمومی و افزایش تحمل کاری بیمار
تمرکز اصلی بر روی بازیابی عملکرد سیستم های اسکلتی-عضلانی و قلبی عروقی است. همچنین باید فعالیت ها و محیط برای فرد ایمن سازی شوند. تا از آسیب مجدد و یا وخیم تر شدن شرایط جلوگیری کند. معمولا برای بازیابی توانایی های بیمار از روش شبیه سازی فعالیت و محیط نیز استفاده می شود. به این صورت که بر اساس توانایی فعلی فرد، درجاتی از فعالیت اصلی از او گرفته می شود. به مرور که توانایی های بیمار بیشتر شد فعالیت تمرینی به فعالیت اصلی روزمره او نزدیک تر می شود.
کاردرمانی در بازیابی توانایی های از دست رفته ؛اختلالات اسکلتی عضلانی
این اختلالات شامل بیش از ۱۵۰ نوع می باشد که بر سیستم حرکتی تأثیر می گذارد. یعنی ماهیچه ها، استخوان ها، مفاصل و بافت های مرتبط مانند تاندون ها و رباط ها را تحت تاثیر قرار می دهد. این اختلالات ممکن است کوتاه مدت بوده و به صورت ناگهانی بروز کنند؛ مانند شکستگی پیچ خوردگی و یا کشیدگی. همچنین ممکن است به دلیل شرایط مزمن به وجود آمده و زندگی فرد را در طولانی مدت تحت تاثیر قرار بدهند که با درد و ناتوانی همراه هستند. اختلالات اسکلتی عضلانی به طور معمول سبب موارد زیر می شوند:
- درد که اغلب به صورت مداوم وجود دارد
- محدودیت حرکتی، نیازمند کاردرمانی اختلالات اسکلتی عضلانی غرب تهران در تهرانسر
- محدودیت عملکردی و کاهش سطح مهارت ها
- کاهش توانایی افراد در کار کردن
- کاهش مشارکت در نقش های اجتماعی
- مشکلات مرتبط با سلامت روان
جهت اطلاعات بیشتر به لینک زیر مراجعه فرمایید.
بدون دیدگاه