ژنتیک و لکنت و یا تاثیر ژنتیک بر لکنت امری است که محققان سال هاست درحال تحقیق بر روی آن هستند. آمار نشان داده است که از بین مراجعین کلینیک های گفتار درمانی ۶۹% تاریخچه ای از وجود لکنت در یکی از اعضاء خانواده وجود دارد. هرچند که این تحقیقات هنوز جای بحث و تحقیق دارد، ما نتیجه آخرین تحقیقات را در این زمینه خدمت شما عرض می کنیم.
ژنتیک و لکنت
در زمینه ژنتیک و لکنت تحقیقات گستردهای در دسترس آسیب شناسان گفتار و زبان وجود دارد. همچنین بحث در زمینه اثرات ژنتیکی با مراجعین دارای لکنت و خانواده آنها به عنوان یکی از عوامل ایجاد کننده لکنت، موثر به نظر می رسد. از بین مراجعین به کلینیک های گفتاردرمانی ۶۹% تاریخچه ای از وجود لکنت در یکی از اعضاء خانواده وجود دارد. به همین خاطر اگر مراجعی هیچ گزارشی در زمینه وجود مشکل در خانواده ندهد با شک و تردید نسبت به صحت اطلاعات برخورد می شود. (انسلو ۲۰۱۵).
در این زمینه کشیدن شجره نامه خانواده به صورت درخت مانند مفید است. در علم ژنتیک علاوه بر شجره نامه خانوادگی به مطالعه مشکل یا بیماری در دوقلو های تک تخمکی و دو تخمکی می پردازند. بررسی های خانوادگی و تحقیقات در مورد دوقلو ها مسئله موروئی بودن لکنت را تا حدی روشن کرده اند و با درجه ای از اطمینان احتمال بروز و فراوانی این اختلال را در چهار چوب های خانوادگی خاص پیشبینی می کند. در مطالعهای که بر روی ۱۰۵۰۰ دوقلوی غیر همجنس ۵ مساله انجام شد در دوقلوهای همسان احتمال ایجاد لکنت بالغ بر ۶۰ درصد و در دوقلو های غیر همسان و برادرهای یک خانواده احتمال ایجاد لکنت حدود ۲۶ تا ۲۰ درصد بود.
پراکندگی جنسیتی اختلال به صورت ۳۶% در پسران و ۳۴% در دختران غیر همسان احتمال ایجاد لکنت در صورت وجود خواهر یا برادر دارای لکنت وجود دارد. این مسئله فرضیه ژنتیک و لکنت را بیان می کند. این مطالعه به صورت خود گزارش دهی بود و نشان داد که تا حدود ۴۲% احتمال ژنتیکی بودن لکنت وجود دارد. در مطالعات دیگر نشان داده شد که مردان دارای لکنت به احتمال ۹% پسرانشان و ۲۲% دخترانشان به لکنت مبتلا خواهند شد و در مورد زنان دارای لکنت ۱۷% دختران و ۳۶% پسرانشان به لکنت مبتلا خواهند شد. بنابراین زنان دارای لکنت با احتمال بیشتری ژن خود را به فرزندانشان منتقل می کنند. با این حال در عمده مطالعات نشان داده شده که شیوع لکنت در پسران نسبت به دختران ۴ به ۱ است که نشان دهنده این است که عاملی به غیر از عوامل محیطی در بروز لکنت نقش دارند.
ادامه ژنتیک و لکنت …
همچنین نشان داده شده که وجود یک اختلال آواشناختی با یکی از اختلالات رشدی گفتار و با وجود چنین اختلالاتی در سوابق خانوادگی فرد، احتمال بروز لکنت را افزایش می دهد. فراوانی لکنت در خویشاوندان درجه اول افراد مبتلا ۳ برابر بیش از جمعیت کلی است. مطالعات همچنین نشان داده است که رتبه تولد تأثیری در افزایش یا کاهش نسبت رخ دادن لکنت ندارد. به گفته پژوهشگران در صورتی که دو نسخه از یک ژن معیوب وجود داشته باشد فرد به این اختلالات دچار می شود.
به نظر می رسد تغییر در دو ژن ۱۰ و ۱۲ مسئول ایجاد لکنت می باشد. این مسئله تاثیر ژنتیک بر لکنت را نمایان می کند. اولین مدارک مربوط به لکنت در مورد توارث ژن دوپامین مربوط به گیرنده های D2 است. محققان در تحقیقی که بر روی DNA افراد دارای لکنت و افراد سالم انجام شد. دریافتند که سه ژن مرتبط با نوعی اختلال سوخت و سازی کمیاب می تواند عامل بروز برخی موارد لکنت باشد. دو مورد از این ژنها در اختلالاتی موسوم به mucolipidosis II و mucolipidosis III نقش دارد که در آنها زائدات در سلول ها تجمع می یابد و موجب بروز مشکلات قلبی، کبدی، مفصلی و گفتاری می شود. ژن سوم نقش شناخته شده دیگری ندارد. با این حال امکان پیش آگهی در همین حد متوقف می شود و نمی توان وجود سوابق ژنتیکی را به عوان علت اصلی لکنت معرفی کرد. تحقیقات بیشتری در زمینه عامل ژنتیکی لکنت نیاز است. در حال حاضر فقط می توان گفت ژنتیک تا ۱۰% می تواند لکنت را پیش بینی کند و لکنت جدا از ژنتیک نیز می تواند رخ دهد. لازم به ذکر است گفتاردرمانی لکنت تنها روش درمان لکنت است.
لکنت زبان و ژنتیک
لکنت زبان ممکن است به علت عوامل ژنتیکی، محیطی و یا ترکیبی از این دو باشد. در بررسی‌هایی که در این زمینه انجام شده است، نشان داده شده است که چندین ژن مسئول بخشی از خصوصیات لکنت زبانی هستند.
یکی از ژن‌هایی که به لکنت زبان مرتبط است، ژن FOXP2 است. این ژن در توسعه زبان و کنترل حرکات دهان و گلویی نقش دارد. برخی مطالعات نشان داده‌اند که اشتباهات ژنتیکی در این ژن، باعث بروز لکنت زبان می‌شود.
منابع تاثیر ژنتیک بر لکنت
برای اطلاعات بیشتر در زمینه نقش تغذیه در لکنت، لینک زیر را مطالعه فرمایید.
تغذیه و لکنت ؛ نقش تغذیه در لکنت
سلام
آیا لکنت زبان ارثی هست؟
با سلام
معمولا لکنت در خانواده های که لکنت وجود دارد احتمال اینکه فرزندان دچار لکنت بشوند نسبت به خانواده های که لکنت ندارند بیشتر است به طور کلی می توان گفت وراثت در لکنت دخیل هست