نشانگان آسپرگر، یک اختلال عصب شناختی است. در گذشته نشانگان آسپرگر را از اتیسم جدا می دانستند اما الان نشانگان آسپرگر و اتیسم، هر دو  زیرمجموعه ای از طبقه­ بندی تشخیصی بزرگتری یعنی طیف اتیسم هستند. افراد دچار نشانگان آسپرگر می­توانند طیف وسیعی از ویژگی­ها را بروز دهند، و اختلال می­تواند در محدوده­ی متوسط تا شدید باشد. کاردرمانی نشانگان آسپرگر در تهرانسر از جمله مداخلاتی است که برای این افراد می تواند بسیار مفید باشد. در ادامه بیشتر در زمینه نشانگان آسپرگر خواهیم خواند. گفتار درمانی و کاردرمانی در درمان نشانگان آسپرگر بسیار اثر بخش است.

تاریخچه نشانگان آسپرگر

نشانگان آسپرگر، یک اختلال عصب شناختی است، که به وسیله­ی پزشکی به نام (هانس آسپرگر) معرفی شد. او در سال ۱۹۴۴ میلادی مقاله­ای منتشر کرد. که الگوی رفتاری چندین پسر کوچک را با هوش و رشد گفتار و زبان طبیعی توصیف می­کرد.که ضمن رفتارهای شبه در خودماندگی، کمبودهای بارزی را در مهارت­های ارتباطی و اجتماعی نشان می­دادند. به رغم انتشار مقاله­اش در سال ۱۹۴۰ میلادی، تا سال ۱۹۴۴ میلادی، نشانگان آسپرگر به راهنمای آماری و تشخیص اختلال­های روانی اضافه نشد و تنها در چندین سال اخیر اسپرگر توسط والدین و متخصصان قابل شناسایی شده است. نشانگان آسپرگر که فراوانی آن در جمعیت کودکان به حدود ۳ کودک در هر ۱۰۰۰ تولد می­رسد.

کاردرمانی نشانگان آسپرگر در تهرانسر

در گذشته نشانگان آسپرگر را از اتیسم جدا می دانستند اما الان نشانگان آسپرگر و اتیسم، هر دو  زیرمجموعه ای از طبقه­ بندی تشخیصی بزرگتری یعنی طیف اتیسم هستند که اختلالات فراگیر رشد (PDD)  نیز نامیده می­شود. اختلال اسپرگر در کودکی، از راه جداسازی اجتماعی و رفتارهای غیر عادی، مشخص می­شود. آسیب در تعامل­های اجتماعی هم از طریق ارتباط کلامی و هم ارتباط غیرکلامی وجود دارد. علاوه بر دستور زبان،کلام آنها بویژه دارای ناهنجاری­های ساخت واژی ویک الگوی تکراری است. نسنجیدگی در رفتار حرکتی و طرز بیان آنها مداوم است. آنها معمولاً علائق محدودی دارند که متناسب با سن شان نیست.

آسپرگر

افراد دچار نشانگان آسپرگر می­توانند طیف وسیعی از ویژگی­ها را بروز دهند، و اختلال می­تواند در محدوده­ی متوسط تا شدید باشد. این افراد کمبودهای مشخصی در مهارت­های اجتماعی نشان می­دهند. از تغییر خوششان نمی­ آید و شرایط یکنواخت را ترجیح می­دهند. اغلب عادت­های وسواسی دارند و ممکن است علائق خاصی داشته باشند. آنها مشکلات زیادی در تشخیص زبان بدنی دارند، اختلالات حسی دارند و بسیاری از افراد دچار اسپرگر در تعیین فضای مناسب بدنی مشکل دارند. اغلب به صداها، مزه­ها و بوها حساس­اند و ممکن است لباس­های نرم و غذاهای خاص را ترجیح دهند. از نور یا صداهایی که برای دیگران اهمیت ندارد یا کم اهمیت است. اذیت می­شوند. مهم است به خاطر داشته باشید فرد دچار اسپرگر، دنیا را به گونه­ای متفاوت درک می­کند. بنابراین بسیاری از رفتارهای عجیب یا غیر معمول آن­ها مربوط به این تفاوت­های عصبی شناختی است و نتیجه­ ی بی ادبی یا تربیت نامناسب آنها نیست.

در تعریف، افراد دچار اسپرگر دارای هوش بهر عادی­اند و بسیاری از آنها، استعداد یا مهارت استثنایی در محدوده­ای خاص را نشان می­دهند. این افراد به دلیل میزان بالای سادگی(ساده لوحی) و ناکارآمدی، اغلب نامتعارف یا عجیب به نظرمی­رسند و به سادگی قربانی ارعاب و شوخی دیگران می­شوند. در حالی که یادگیری زبان به صورت سطحی ، عادی به نظر می­رسد در حالی که درک و به کارگیری کنایه ها و ضرب المثل ها دارای مشکل هستند. افراد دچار اسپرگر، اغلب مشکلاتی در کاربرد شناسی زبان و واج­شناسی کلمات دارند.خزانه واژگان آنها ممکن است فوق­العاده غنی باشد. برخی کودکان دچار اسپرگر مانند پروفسورهای کوچک به نظر می­آیند. به هرحال افراد دچار اسپرگر می­توانند بی­نهایت مودب باشند و در استفاده از زبان (اجتماعی عامیانه) مشکل داشته باشند.

امروزه مباحث زیادی وجود دارد که اسپرگر دقیقاً کجا قرار دارد. این بیماری در حال حاضر به عنوان یک اختلال که در  طیف اتیسم هست یا اختلال شبه اتیسم توصیف می­شود. برخی متخصصان اسپرگر را اتیسم دارای عملکرد بالا و عده­ای دیگر آن را به عنوان یک ناتوانی در یادگیری غیر کلامی توصیف می ­کنند.

آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر یا اختلال طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorder) یکی از اختلالات توسعه‌ای است که در کودکی شروع می‌شود و در بزرگسالی همچنان باقی می‌ماند. این اختلال باعث تغییر در توانایی‌های ارتباطی، اجتماعی و رفتاری فرد می‌شود.

علایم سندرم آسپرگر شامل مشکلات در ارتباط با دیگران، مشکلات در فهمیدن و استفاده از زبان بدن، مشکلات در تفسیر عواطف دیگران، تکراری بودن رفتارها و علایم دیگری است که می‌تواند باعث مشکلات در زندگی روزمره شخص شود. همچنین، برخی افراد ممکن است دارای استعدادهای ویژه در حوزه‌هایی مانند ریاضیات، موسیقی و یا هنر باشند.

علت این اختلال بیشتر به عوامل ژنتیکی و شیمیایی مغز در دوران نوزادی و کودکی برمی‌گردد. معمولاً این اختلال در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و می‌توان با مدیریت و درمان که شامل ترکیبی از روش‌های مختلف مانند روان‌درمانی، توانبخشی، مشاوره و رفتاردرمانی است، به بهبود وضعیت افراد مبتلا کمک کرد.

معیارهای تشخیصی برای  نشانگان آسپرگر :

الف) آسیب کیفی در تعامل اجتماعی به گونه ­ای که از یکی از موارد زیر روشن شود:

  1. آسیب­های جدی در استفاده از رفتارهای غیر کلامی چندگانه مانند: ارتباط چشمی، حالت چهره­ای، حالت­های بدن و ژست ها و اشارات برای تعامل­های اجتماعی.
  2. عدم موفقیت در توسعه­ ی روابط مناسب با همسالان تا سطح پیشرفته.
  3. تلاش نکردن جعت ارتباط خودانگیخته برای مشارکت در لذت و علائق در موفقیت افراد دیگر.
  4. کمبود رابطه­ ی متقابل احساسی یا اجتماعی.

ب) الگوهای رفتاری، علائق و فعالیت­های کلیشه­ ای یا تکراری محدود در نشانگان آسپرگر ، به گونه ­ای که دست کم یکی از موارد زیر را روشن سازد.

  1. اشتغال ذهنی و علاقه ­مندی به یک یا تعدادی از الگوهای محدود و کلیشه­ای
  2. شیوه­ی رفتار حرکتی کلیشه­ ای یا تکراری (مثلاً تکان دادن دست یا انگشت یا حرکت­های پیچیده­ ی کل بدن).
  3. اشتغال مداوم ذهنی به بعضی یا بخش­هایی از اشیاء
  4. نگرانی و آشفتگی و آسیب­های جدی در زمینه های اجتماعی، حرفه­ ای و..
  5. نداشتن تاخیر بارز در رشد گفتار و زبان

آسپرگر در کودکان

تمام کودکان دچار نشانگان اسپرگر هوش بالایی ندارند اما، در هرحال بیشتر آنها دست کم هوش بهری در حد طبیعی و بسیاری از آنها هوش بهری در حد عالی دارند. کودکان و نوجوانان و بزرگسالان نیز، مبتلا به نشانگان آسپرگر می­شوند.

بسیاری از کودکان دچار اختلال فراگیر رشدی، از جمله اختلال اسپرگر، علائم تشخیص نارسایی توجه همراه با بیش فعالی دارند.

افراد دارای نشانگان آسپرگر جهت بهبود مهارت های اجتماعی و ارتباطی و اختلالات شناختی و رفتاری به خدمات گفتاردرمانی و کار درمانی نیاز دارند.

سندرم آسپرگر در بزرگسالان

سندرم آسپرگر یک اختلال عصبی-توانایی‌های خاص است که به طور معمول در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود، اما نادرست است که به طور تصادفی در بزرگسالان شناخته شود. با این حال، یک فرد بزرگسال ممکن است برای اولین بار به دلایلی مانند نیاز به تشخیص اختلالات روانی، یا به دلیل ظاهر شدن علائم خفیف‌تر یا ناشی از تغییرات در میزان توانایی‌های شناختی خود، به طور اتفاقی شناخته شود.

نکاتی در زمینه کاردرمانی نشانگان آسپرگر

  • ممکن است اختلال طیف اتیسم بر تمام جنبه های عملکرد کاری اثر بگذارد، ولی به طور خاص بر مشارکت اجتماعی اثر می گذارد. مشکلات حسی همچنین نگرانی مشترکی است.
  • یک کودک مبتلا به نشانگان آسپرگر ممکن است پویایی و رابطه کل خانواده را تغییر دهد و والدین اغلب مضطرب باشند و احتیاج دارند که صلاحیت، خود کارآمدی و مهارتهای مقابله ای آنها افزایش یابد.
  • متخصص کاردرمانی کاردرمانی نشانگان آسپرگر در تهرانسر نقاط قوت کودک مبتلا به ASD را ارزیابی می کند و درمانی مبتنی بر این نقاط قوت به خانواده ارائه می دهد.

مداخلات کاردرمانی اوتیسم عموما شامل حمایت های رفتاری، حمایت های حسی- شناختی و حمایت های اجتماعی و استفاده از استراتژی های متنوع و رویکردهایی که به کودک مبتلا به این اختلال انگیزه دهد همچنین  اضطراب و ترس کودک و خانواده را کاهش دهد و رفتار، توانایی و مشارکت را بهبود ببخشد.

منابع:

برای اطلاعات بیشتر در زمینه نقش مداخلات کاردرمانی در طیف اتیسم، لینک زیر را مطالعه فرمایید.

2 دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *